Rozdział 1

-No weź Patty, przecież nie będziesz spędzać całych wakacji w domu! – powiedział Jesse wchodząc do salonu, w którym dziewczyna siedziała przed telewizorem z miską płatków na kolanach.  Leniwe spoglądała w wielki ekran i przerzucała kanały. Jej przyjaciel usiadł obok i zaczął natarczywie na nią spoglądać. Łaskawie obdarzyła go spojrzeniem.

- Przestań, nie chce mi się jechać z tobą na jakieś odludzie, do ludzi których w życiu nie widziałam i zapewne nie polubię.-odburknęła i przerzuciła wzrok na zaczynający się serial.  Jesse przewrócił  oczami i  podparł się łokciem o kanapę.

- Nie rozumiem cię. Oni są na serio fajni. Poznałem jednego z nich na imprezie, jest totalnie pokręcony. I będzie to na pewno bardziej absorbujące zajęcie niż to- tu umilkł na chwilę i kiwnął brodą na kablówkę.- Wyjeżdżam pojutrze o 15:00, jak zmienisz zdanie, to zadzwoń -  rzekł po czym teatralnie wstał i wyszedł z pokoju, a potem Patty usłyszała tylko trzask drzwi frontowych. Obejrzała do końca odcinek , a później poszła do pokoju, by poczytać nową książkę. Od jakiegoś czasu jej najlepszy kumpel stał się nie do zniesienia. Przez cały czerwiec w szkole słuchała tylko o tym, jak to ten cały „ wspaniały Harry” zaprosił go na 2 tygodnie do domku na plaży. Mieli być prawie sami faceci, bodajże na  12 gości przypadały jedynie 4 osoby płci pięknej. Super. Powiedział  mu, że może przywieźć ze sobą osobę towarzyszącą, a że Mindy , dziewczyna Jesse’ego ,wyjechała  na miesiąc do Francji to ten wspaniałomyślnie postanowił nie dać jej spokoju, dopóty się nie zgodzi. Od końca roku szkolnego minęły dopiero dwa tygodnie, a Patty zdążyła już obejrzeć wszystkie zaległości w telewizji, przeczytać ksiązki, na które w roku szkolnym nie miała czasu i stwierdzić, że wakacje są przereklamowane. Tak, po dziewiętnastu latach życia nadal nie przyzwyczaiła się do tej nudy. Letnią przerwą cieszą się tylko ci, którzy mają przyjaciół, wyjeżdżają za granicę lub spędzają czas z rodziną. Patty natomiast poza Jesse’m, nie miała nikogo . Ludzie ją wkurzali tym, że robią ze swoich problemików coś na miarę globalnego problemu. Z Jesse’m było inaczej. Znała go praktycznie od urodzenia, mieszkali dom w dom, był dla niej czymś oczywistym. Poza  nim  chętnie, chociaż rzadko, widywała  tatę, który  cały czas pracował. Miała co  prawda  jeszcze mamę i brata, ale nie lubiła o tym wspominać, bo odkąd skończyła 12 lat ich kontakt się urwał po rozwodzie rodziców. Miała tylko zdjęcia jej z nimi, całej czwórki. Wydawali się tacy szczęśliwi. Matka obiecywała, że to nic nie zmieni, nadal będzie ją kochać…ale cóż, miesiąc później przeprowadziła się na drugi koniec kraju i koniec. Patt bardzo długo przeżywała rozdzielenie z bratem. Byli no cóż, rodzeństwem idealnym. Stawali w swojej obronie, kochali się. Była ciekawa, czy on też ją nadal pamięta. Nikt ich nigdy nie brał za rodzinę, bo byli bardzo różni pod względem wyglądu, chociaż podobni charakterami. Patty  potrzasnęła głową i rzuciła książką  w kąt pokoju. ”Teraz już na pewno nie skupie się na lekturze” – pomyślała i podniosła się z łóżka, poczym zaczęła bez celowo przechadzać się po pokoju. Może faktycznie powinnam jechać? W sumie, co mi szkodzi. Najwyżej przesiedzę cały wyjazd w swoim pokoju, nigdy specjalnie nie obchodziło mnie zdanie innych ludzi- zaczęła myśleć na głos. Może jednak nie wszyscy ludzie są tak tępi, jak sądzę? Trzeba wyjść do ludzi i potraktować to jako eksperyment. Podejdę do tego naukowo. – potaknęła sobie z aprobatą głową i chwyciła za telefon.

Od :Patty

Do: Jesse

Dobra. Wygrałeś. Jadę.

Minutę później dostała odpowiedź

OD: Jesse
Do: Patty

Super. Spotykamy się w sobotę o 14  przed moim domem. Cieszę się, że jednak jedziesz;)

 

Dziewczyna uśmiechnęła się do telefonu, zablokowała go i rzuciła na biurko. Wzięła portfel leżący na wierzchu, założyła buty i poszła do sklepu po składniki na obiad.

***

No i jest pierwszy rozdział. Jak Wam się podoba? chociaż kogoś zainteresowałam? Wiem, że krótki, ale się poprawię.